tiesinoeganda.reismee.nl

Week 4

Zo, voor je het weet zit je alweer in 4 week en is er al weer een maand voorbij! Wat gaat de tijd toch snel.

Dit was toch wel een bijzonder weekje al zeg ik zelf. Heb voor het eerst motor gereden op maandag! Dat was wel even wennen met dat schakelen. Heel wat anders dan wat ik gewend ben met mijn autootje. Had het gelukkig best snel onder de knie, scheelt weer dat ik vroeger veel heb gefietst volgens de instructeur. Nadat ik het schakelen onder de knie had, was het wennen aan de wegen. Dat zijn geen mooie vlakke asfalt weggetjes zoals in Nederland. Stel je die trilplaten even voor in de sportschool om je billen mee te trainen, zo zit je op je motor als je hier rijd! Was wel echt heel gaaf om te doen!

Ik ben samen met Bjorn en onze gids nog wezen touren op de motor zaterdag. Wat een geweldige tocht! Op deze manier krijg je echt een hele boel meer mee dan wanneer je in een taxi of auto zit. Eerst zijn we naar Lake victoria gereden. Prachtig uitzicht en een heleboel kinderen die ons aan allebei de mouwen vastpakten en met ons mee liepen naar de kust. Hierna zijn we weer verder gereden en zijn we onderweg in een klein dorpje gestopt om een lekkere rolex(Soort pannenkoek met ei,tomaat en ui) te eten. Nadat we onze buiken hadden gevult zijn we naar Sezibwa falls gereden. Man wat was dat een prachtige plek. Volgens de legendes heeft een vrouw die waterval gebaard, en ook nog aan een slang die in een grot leeft bij de waterval. Mensen eren de slang doormiddel van eieren in de grot te gooien en zelfgemaakt alcohol. Mensen geloven ook dat als ze een schap boven in het water bij de waterval doen en het schaap zwemt terug dat dat goed geluk brengt, maar als het schap van de waterval afdonderd het slecht geluk brengt. Beetje rare legendes, maar wel heel interessant om te weten. Na deze mooie plek zijn we weer terug gereden naar de compound. Mooi dagje als zeg ik zelf!

Qua ziekenhuis en wondzorgproject was het een rustig weekje. Niet veel bijzondere dingen tegenkomen in het ziekenhuis dat afwijkt van het geen wat ik al gedaan heb. Veel aan mijn opdracht gewerkt, dat is nog wel even moeilijk aangezien de opdrachten gebaseerd zijn op europeese ziekenhuizen, en dit verreweg op een europees ziekenhuis lijkt.

Het wondzorg project was deze week niet heel druk. We hebben alle scholen hier al gehad en de wonden genezen goed(alleen maar beter) alleen hebben wij minder werk. Als het goed is gaan we volgende week naar andere dorpen toe om daar wondzorg te verlenen.

Naast dit alles heb ik deze week nog een heleboel gepooled. Nooit gedacht dat ik dat zo leuk zou vinden, maar poolen is eigenlijk het enige wat je in Nkokonjeru kan doen als je niks te doen hebt. Anders moet je meteen naar mukuno, kampala of jinja.

Vandaag is een rustig dagje om een beetje aan mijn opdrachten te werken en vanmiddag waarschijnlijk weer even poolen!

Tot volgende week allemaal!

Groetjes uit het zonnige oeganda!

Week 3

Week 3 zit er al weer op! De tijd gaat snel als je je telkens meer thuis voelt.

Deze week was een best wel speciale week. Naast onze stage in het ziekenhuis zijn we begonnen met het wondzorgproject wat de stichting Travel4change wil opstarten hier in Oeganda.

Maandag was een normale dag in het ziekenhuis. Geen speciale handelingen gedaan naast de standaard dingen die ik de afgelopen tijd al had gedaan. Voor de rest was maandag een lui lekker dagje en bijkomen van het weekend Jinja wat we daarvoor hadden gedaan.

Dinsdag was de eerste dag dat we begonnen met het wondzorgproject. Wat een succes en wat een opkomst! Ik denk dat ik die dag wel 70 kinderen heb behandeld met allemaal verschillende wonden. Hoop ervaring in de praktijk opgedaan en een hoop blije gezichtjes achtergelaten. Ouders waren hartstikke blij met ons omdat we de zorg gratis verleenden voor hun kinderen. Veel ouders kunnen de ziekenhuis kosten niet betalen en daarom lopen de kinderen vaak nog rond met wonden en dit gaat vaak nog infecteren ook.

Woensdag gingen we weer naar het ziekenhuis en dit was echt een hele saaie dag. Bijna geen patienten die langskwamen. Voordeel hiervan was dat we natuurlijk meer tijd hadden om met de opdrachten bezig te gaan en medicijnen te studeren.

Donderdag gingen we weer op wondzorgproject en het was net zo'n groot succes als dat het dinsdag was. Zweet stond in de bilnaad na al die kinderen te hebben behandeld. Een productief dagje al zeg ik zelf!

Vrijdag was heel rustig dit vanwege het feit dat het bijna de hele dag heeft geregend en mensen dan niet naar het ziekenhuis komen. De meesten lopen allemaal naar het ziekenhuis omdat dat de goedkoopste oplossing is. S' avonds ben ik met onze gids wezen poolen bij een bar. Begin het spelletje telkens leuker te vinden en het is een leuk tijdverdrijf.

Zaterdag hebben we weer wondzorgproject gelopen. De opkomst was nu wat minder. We hadden kinderen uitgenodigd om zaterdag naar ons huis te komen. Deze kinderen wouden we graag nog een keer zien omdat de wond best wel groot was of de wond was wat onstoken. Alleen jammer genoeg kwamen bij lange niet alle kinderen die we nog een keer wouden zien. In de avond ben ik weer met onze gids naar de pooltafel geweest, begin er telkens beter in te worden!

Vandaag hebben we een beetje wasjes gedraaid en naar schoolopdrachten gekeken. S'middags zijn we naar mukuno geweest en hebben we even een duik genomen in het zwembad en heerlijk gelunched. Hierna zijn we weer teruggaan naar ons huis toe. Vanavond ga ik misschien nog even poolen en anders ga ik lekker niksen en optijd mijn nest in, want maandag begint de stage weer!

Het is een beetje een saaie week geweest maar ik hoop dat het toch nog leuk is om te lezen. Foto's kan ik jammer genoeg niet toevoegen. Ik heb het al een paar keer geprobeerd maar het lukt niet. Als jullie de foto's willen zien moeten jullie facebook even in de gaten houden!


Groetjes uit het zonnige Oeganda en tot volgende week!

Week 2

Zo! Daar zijn we weer!

Inmiddels al weer de tweede week achter de rug van mijn avontuur in Oeganda. Voel me al stukken meer "thuis". De lokale gewoontes worden makkelijker om mee om te gaan en mijn lichaam raakt gewend aan het eten en het klimaat.

Dit was ook de week dat mijn stage begon. Wat een andere wereld! Ik was geshockeerd hoe het eraan toeging in tegenstelling tot Nederland. De manier waarop er met de patienten word gecommuniceerd is naar mijn idee nul. Ik probeer altijd even een praatje te maken voor ik begin met een behandeling alleen is dat vaak niet mogelijk door het gebrek aan onderwijs voor sommige mensen en hierdoor kunnen ze geen woord engels. Wat ik ook eerst moeilijk vond om te accepteren was wanneer er een persoon binnenkwam en die had geen geld om de behandeling te betalen moest diegene net zolang in het ziekenhuis blijven tot die dat wel kon betalen en dat terwijl de ziekenhuisrekening dan alleen maar meer omhoog gaat.

Qua handelingen is dit echt de zevende hemel voor ons studenten. We mogen alles doen! Maar dan ook echt alles! Ik heb in 1 week tijd alle soorten prikken mogen doen (I.M, subcutaan, vena punctie). Daarnaast heb ik meegeholpen een SUP.Katheter te verzorgen en een verschijden aantal aan wonden behandeld. Ik heb een bevalling meegemaakt(nooit meer) en binnenkort ga ik een nachtdienst draaien(die zijn jammer genoeg van 20;00-0800). Dit omdat er vaak in de nacht veel operaties gebeuren en ik die heel graag wil meemaken.

Nadat we de eerste stage week erop hadden zitten besloten we om met z'n allen naar Jinja te gaan. Dit is een stadje op ongeveer 1,5/2 uur rijden van Nkokonjeru af. Voor het eerst sinds ik hier ben heb ik andere blanken gezien! God wat heerlijk! Even lekker Nederlands praten en over hun ervaringen te praten in Oeganda.

Toen we aankwamen in Jinja zijn we eerst naar ons hoteletje gereden om hier onze bagage te droppen. Prima kamer die we hadden met eigen badkamer en dat voor ongeveer 12 euro! Never ever dat je dat in Nederland gaat lukken zo dicht in het centrum. Hierna zijn we de stad ingegaan om even te lunchen. Lekker "muzunge"(blank) eten gegeten. We wouden gaan quad rijden hierna alleen toen we eraan kwamen was de prijs toch even aan de hoge kant. Onze gids vertelde ons dat het ongeveer 15 euro zou zijn. Toen we er eenmaal aankwamen moesten wij 50 euro betalen voor 1 uurtje omdat we niet uit Oeganda kwamen, beetje raar maar toch. Toen hebben we besloten het maar eerst even over te slaan en misschien een andere keer te doen. Hierna waren we naar een bar gereden die een perfect uitzicht had over de nijl. Hier hebben we lekker met z'n allen even gezeten en gepooled met onze gids(ik heb gewonnen). Na een uurtje of twee zijn we eerst even naar ons hotel gegaan om ons op te frissen voor het avondeten aan.

Eenmaal aangekomen bij het restaurant " 2 Friends" heb ik een heerlijke pizza gegeten en heeft onze gids van ons allen een "muzungu" maaltijd gekregen. Na deze verukkelijke maaltijd zijn we nog even bij een bar geweest en toen gingen we lekker ons nest in.

Zondag was onze laatste dag in het mooie Jinja. We besloten om nog een boottocht over Lake Victoria en de Nijl te doen. Wat een prachtige omgeving en onze gids kon een hoop vertellen over alles wat er gaande was in en rond om de wateren. Hierna hebben we nog even geshopped in Jinja en boodschappen gedaan. Voor de laatste keer nog even lekker gegeten en toen kon de reis terug beginnen naar Nkokonjeru. De lampjes gingen bij iedereen gauw uit een aangezien we vandaag weer optijd naar stage moesten lagen we dus mooi optijd in bed.

Morgen gaan we als het goed is beginnen met het wondzorgproject. We zouden vandaag beginnen alleen is er iemand in het dorp overleden en ging Ignisius(die ook mee moet met het project) naar de begrafenis.

Sorry dat ik een dag te laat ben ik had geen puf meer om zondag nog een reisblog te schrijven!


Tot volgende week allemaal!

Weeraba(doei)!

Week 1

Maandag was het dan zover, in de auto naar schiphol. De nacht ervoor geen oog dicht gedaan, alleen maar stress en spanningen. Eenmaal op schiphol aangekomen moesten we nog even wachten voor we konden inchecken. Bakje koffie met mijn ouders en vriendin gedaan en toen konden we inchecken. Het afscheid viel mij heel zwaar. Gelukkig had ik Bjorn bij mij die me er een beetje doorheen hielp. Eenmaal in het vliegtuig aangekomen hadden we natuurlijk de meest slechte plaats die je als 2 forse jongens kon krijgen. Bij de nooduitgang met geen been en arm ruimte. Het was wel lekker knus op die manier met Bjorn.

In istanbul moesten we overstappen om te vliegen naar Kigali en hiervandaan door naar Entebbe. We hadden gelukkig nu veel betere plekken met een mooi TV schermpje waar films op stonden. Eenmaal aangekomen in Entebbe was het alweer 0405 s'nahcts. Hiervandaan werden we opgehaald door Francis en kon de rit naar mukuno beginnen. Ik was helemaal flabberguested van de manier van rijden hier en hoe de wegen er aan toe waren. Je stuiterde letterlijk door het busje heen en die zijn niet bepaald heel hoog dus je stootte regelmatig je hoofd. Desondanks de slechte wegen vielen we toch inslaap. Het was 0530 toen we aankwamen in mukuno. Ik was inmiddels klaarwakker en vroeg mij echt af wat ik hier aan het doen ben. Had ontiechelijk veel last van heimwee en had nog geen sim kaartje uit Afrika om even met thuis te bellen. Na lang woelen ( en de nodige jank partij) ben ik toch inslaap gevallen en werd ik 4 uurtjes later wakker. John onze gids was inmiddels ook al aangekomen bij het huis van Francis en we gingen de stad in om even kennis te maken met Mukuno, sim kaartje halen, pinnen en wat water halen. Onderweg heb ik nog wel apen gespot! Dus die kan ik afstrepen van mijn lijstje! Toen we terug kwamen van de stad zijn we eigenlijk meteen naar Nkokonjeru gegaan. Dit was ongeveer nog een dik uur rijden.

Toen we in Nkokonjeru aankwamen stonden de andere staigaires ons al op te wachten. Ze hadden ons nog niet zo snel verwacht. We kregen allebei een kamer toegewezen en toen kon het uitpakken beginnen. Na alles netjes een plekje te hebben gegeven konden we even tot rust komen. Even bijpraten met de andere staigeres over van alles en nog wat hier gaande is. Even heerlijk met mijn vriendin en ouders gebeld. Dit deed mij veel goed. Even daarna ben ik inslaap gevallen.

7 uur sochtends ging de wekker woensdag want Ignisius(onze huisbaas) en John ( de gids) gingen Bjorn en mijzelf voorstellen aan het ziekenhuis. Na het voorstellen en onze interesse te hebben getoond van wat we willen gaan doen zijn we meteen aan het werk gegaan, Achteraf gezien niet het slimste idee van ons. We voelden onze belabberd, niemand had wat aan ons. De dagen erna hebben we rustig aangedaan. Heel erg wennen aan het andere klimaat, cultuur en het eten. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Alles viel mij verkeerd, werd er alleen maar misselijk van. Gelukkig is dit inmiddels bijna niet meer het geval.

Donderdag hebben we helemaal niks gedaan. Alleen maar ziek op bed liggen, boek lezen of slapen. Vrijdag zijn we naar het hoogste puntje van Nkokonjeru gelopen en hadden een perfect uitzicht over het hele dropje heen en Omstrekken.

Zaterdag zijn we naar Mukuno geweest om boodschappen te doen en de nodige dingen halen die we vergeten waren in te pakken. We hebben nog een heerlijke hamburger gegeten bij een restaurant en hebben hier ook onze mobiels opgeladen aangezien er toen al 36 uur geen stroom meer was( gebeurd vaker hier). Die avond hebben we gezellig met z'n allen bij een kampvuurtje gezeten en een biertje gedronken.

Vandaag is het zondag en doen we niet zo heel veel. Beetje luieren. Maandag beginnen Bjorn en ik full time aan onze stage en we zullen er aan de verhalen van de andere stagaires een hoop van opsteken.


Ik hoop dat het allemaal een beetje fijn leest, dit is pas de eerste keer dat ik een soort van dagboek bij hou!


Groetjes aan iedereen en tot volgende week!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

DΓ© plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Ties

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel4Change